Идеите доаѓаат сами по себе, го бараш тоа во што си успешен и тоа што го сакаш и познаваш, притоа само го разработуваш. Битно е да им одговориш на барањата на клиентите и да им го понудиш тоа што го бараат.
БИ: Семејството Муфишовски се сопственици на Плаза де Торос (Plaza De Toros), Пјаца Либерта (Piazza Liberta) и Family Shop. Која е функцијата и одговорноста на Софка Муфишовска?
Со самиот факт дека сум сопственик, не само јас, туку фамилијарно сме сопственици на објектите, невозможно е да се ограничат одговорностите. Тие се големи и бескрајни. Се што се случува во и со објектите, квалитетот на услугата, вработените и приемот на гостите е наша одговорност, бидејќи ние го составуваме сето тоа. Од правен аспект сум управител на Торо, но тоа не значи дека не сум “on the work floor”. Голем дел од денот го поминувам во канцеларија каде што е поставено целокупното интерно функционирање на двете фирми. Тука секој ден е различен, промена во набавки, преговарање на цени, поставување на нови интерни регулативи за подобрување на работењето, вработување и HR issues се само дел од секојдневното движенње. Но, како што кажав, останатиот дел од денот, обично навечер, сум помеѓу вработените и гостите – најдобриот начин да го искусиш функцирањето на својот објект и на својата поставена работа. Носам нарачки, бришам маси, менувам пепелници, пречекувам гости – можеби малку поразлично од македонскиот концепт на управител или сопственик, но мене ми претставува задоволство и чест да бидам помеѓу гостите кои го одбрале нашиот локал за посета. И секако, на овој начин се трудам да поставам пример и да создадам уште поголема мотивација за вработените.
БИ: И Плаза и Пјаца по својот амбиент се издвојуваат од останатите угостителски објекти во градот. Од каде идејата да отворите ваков тип на објекти, од каде името?
Пред се, морам да кажам дека прашањето ми претставува огромен комплимент. Градот е полн со безброј кафулиња и разни угостителски објекти и сметам дека е успех што ги издвоивте нашите локали како посебни со свој амбиент. Пред да го одговорам ова прашање морам да истакнам дека моите родители и мојата сестра се заслужни за автентичноста на ентериерите.
Амбиент не се прави толку така, секој може да ги купи истите столици, маси и слики за на ѕид. Тоа што го прави вистинскиот амбиент не е уредувањето, туку луѓето. Можам отворено и гордо да кажам дека во двата локали од се срце и душа работиме, а така истите и се создадени. Идеите доаѓаат сами по себе, го бараш тоа во што си успешен и тоа што го сакаш и познаваш, притоа само го разработуваш. Битно е да им одговориш на барањата на клиентите и да им го понудиш тоа што го бараат.
Името на Пјаца Либерта потекнува од самата локација. Во старо Скопје токму тука беше Плоштад слобода, т.е преводот на Пјаца Либерта. Што се однесува на Торо, баравме име кое е во иста “фамилијарна група” со Пјаца Либерта, но тука беше предвидена шпанска кујна, па и затоа името се одбра да биде на шпански јазик. Повторно изборот е плоштад, но овој пат на биковите, т.е. Плаза де Торос. Целовкупната симболика на плоштадите е пријатното место каде што сите луѓе поеднакво се добредојдени за нивните средби и кафе муабети.
БИ: Прва асоцијација за Пјаца се лушпите од кикирики на подот, но во последно време ги нема…
Некако луѓето сами по себе почнаа да бараат нешто, некаков сад за да ги фрлаат лушпите. Јас инсистирам да се фрлаат на земја, тоа е и дел од шмекот на Пјаца. Фрлањето лушпи на подот не е само забавно, туку тајната е дека тоа е хранливо за дрвото. Слободно продолжете со традицијата и фрлајте лушпи од кикирики на подот!
БИ: Успевате ли да ги следите светските трендови кога е менито во прашање? На колку време го менувате?
Менито го менуваме речиси еднаш годишно. Преку цела година правиме анализа на потрошувачката и врз основа на тие податоци се адаптира и менито. Секако, при секое ново мени воведуваме и нови производи. Колку и да се задоволни гостите од понуденото, секој сака да види и да проба нешто ново. Лично ги следам светските трендови, но тоа не значи дека истите би успеале во нашиот концепт на работа или се согласни со побарувањата на нашите клиенти. Сега пред неколку месеци ги воведовме вафлите, за кои можам да се пофалам дека се по мој рецепт. Тоа се покажа како добар потег, затоа што се популарни кај гостите.
БИ: Што најмногу се нарачува, што е најпопуларно?
Од храна најпопуларна дефинитивно е Шеф салатата, потоа фурнаринките, похован кромид, помфрит со сирење, чорбите, појадоците наутро, и новите вафли…
БИ: Колку луѓе моментално работат во рестораните? Дали се тоа претежно луѓе со претходно искуство или имате обуки и за младите и неискусни?
Моментално во Пјаца имаме 9 вработени, а во Торо 41. Имаме вработени со долго угостителско искуство, дури и неколкумина кои се повеќе од 10 години кај нас во работен однос, но во тимот имаме и вработени кои се “тазе од клупа” излезени и коишто ги тренираме да станат добар келнер или шанкер. Досега не сме правеле посебни тренинзи од типот на outsourcing, но ова дефинитивно не го исклучувам за во блиска иднина.
БИ: Родени сте и израснати во Холандија. Може ли да направите една паралела за тоа како се гледа на угостителството таму, а како тука?
Сметам дека угостителството во Македонија не е толку ценето како на Запад. Овде на келнерите често се гледа со понижување, но јас би ги предизвикала сите оние што така размислуваат, да дојдат, да работат осум часа и да видат колку е напорна, тешка и специфична таа работа. Тоа е професија пред се. Келнерот треба да биде огромен професионалец, треба да го “чита” гостинот, да знае што сака да нарача, колку може да потроши, дали клиентот сака келнерот да му биде во близина или сака да биде оставен сам итн. Во Холандија угостителството и келнерството како професии се многу ценети, гледам такви промени и кај нас, но се уште сме далеку од истата перцепцијата.
БИ: Што е најголемиот предизвик кога се води еден ваков бизнис?
Предизвиците сами си ги налагаме, а што се однесува на мене не гледам никави ограничувања во тоа што може да се постигне. Секој ден си е предизвик сам по себе. Конкретно за нашиот бизнис, еден од најголемите предизвици ми е следен: секој гостин кога ќе влезе во нашиот угостителски објект да биде задоволен, задоволен од тоа што конзумирал, но и од начинот на кој бил пречекан и послужен. Да се чувствува пријатно во самиот простор, а при заминување да замине со насмевка на лицето.
Ова е еден од потешките елементи во нашиот бизнис. Како што знаете, работата со луѓе е најтешка, секојдневно се среќаваме со различни карактери на луѓе и страшно е тешко на сите да им угодиш. Но, со добар пристап и големо разбирање, сите ситуации можат на пријатен начин да се решат, а за среќа ретко се соочуваме со непријатни ситуации. Секако е предизвик да се задржи коинтуирано истиот висок квалитет, како на храна така и на услугата. Но, пред да може да се постигне ова, потребен е тим кој неизмерно одлично функционира. Со оглед на тоа што моите родители веќе долги години работат во угостителството и тоа го прават исклучително успешно, мој личен предизвик, секако е да продолжам да го работам истото, прво на исто успешно ниво, а понатаму на уште поуспешно ниво. Како што кажав, предизвиците сами си ги налагаме, а јас не планирам да застанам тука.
БИ: Со какви проблеми најчесто се соочувате? Како ги решавате?
Секој кој работи наидува на проблеми и тоа е нормално. Сакале или не, дел од успехот произлегува од начинот и пристапот кој го имаме кон решавање на истите. Проблемите се од различен карактер. Но, како што веќе еднаш кажав, со позитивен став, доверба, решителност и добро однесување сите проблеми се решаваат.
БИ: Каква ви е стратегијата за развој, планирате проширување во иднина?
Планови и желби има премногу, но рано е да се дискутира што ќе донесе иднината.
