Распространетоста на работата од дома значително варира низ Европа, а разликите се под влијание и на културните и на економските фактори. Според најновите податоци, Велика Британија има највисока стапка на работа од дома меѓу 18 европски земји, при што вработените таму работат од дома во просек 1,8 дена во неделата. Глобално, таа е на второ место меѓу 40 земји.
Кој друг е водечки во Европа?
Веднаш зад Британците се Финска со 1,7 дена и Германија со 1,6 дена работа од дома неделно. Португалија има просек од 1,5 дена, додека Унгарија и Холандија бележат по 1,4 дена.
Вработените во Чешка, Италија и Шведска работат од дома 1,3 дена неделно, малку над глобалниот просек од 1,2 дена. Романија, Шпанија и Австрија се на самиот просек, додека Франција е меѓу големите економии со најнизок просек, точно 1 ден во неделата.
А каде се работи најмалку од дома?
Грција е на дното на Европа со само 0,6 дена работа од дома неделно. Главните причини се структурата на економијата, силната зависност од туризмот, малопродажбата и угостителството, но и подлабоките културни и институционални фактори.
Според д-р Џеват Гирај Аксој, главен економист на ЕБОР и професор на Кингс колеџ во Лондон, „Грција има ниска стапка на индивидуализам, а дигиталната трансформација и практиките за управување беа недоволно развиени пред пандемијата, што го забави преминот кон работа од далечина“.
Зошто Британците се водечка позиција?
Аксој објаснува дека културниот индивидуализам е клучен фактор: „Британците се посклони кон автономен начин на работа, што го олеснува преминот кон работа од дома“. Тој исто така додава дека долгите и строги карантини го забрзале прифаќањето на флексибилните модели на работа и дека британската економија, заснована на услужниот сектор (финансии, медиуми, консалтинг), нуди повеќе можности за таква работа.
„Работниците во Велика Британија сега очекуваат 2-3 дена работа од дома неделно. Тоа повеќе не е привилегија, тоа е стандард“, предупредува тој, додавајќи дека компаниите што го игнорираат ризикуваат да изгубат талент, особено во конкуренција со други земји што зборуваат англиски јазик.