Зголемувањето на производството на домашни лешници со цел да се намали зависноста од увозот инициран од италијанска „Фереро“, се претвора во еколошки скандал. Според „Фајненшл тајмс“, поради „Нутела“, глобално познатиот сладок намаз од лешник од „Фереро“, малите производители кои се занимаваат со органско земјоделство се многу незадоволни.
Во општината Вињанело, која се наоѓа северно од Рим, заедно со лешници, традиционално се одгледуваат маслинки и винова лоза. Меѓутоа, во последните неколку месеци, по иницијатива на компанијата „Фереро“, многу земјиште се претвори во плантажи со лешници.
„Одгледувањето на лешници масовно експлодираше, поставувајќи толку брза промена во екосистемот, што природата повеќе не може да го издржи“, тврди Џакомо Андреочи, сопственик на мала органска фарма, пренесе „Пословни“.
Дрвјата од лешници што сега може да се видат на секој чекор во Вињанело се резултат на одлуката на „Фереро да го намали увозот на лешници од Турција, најголемиот светски производител и водечки снабдувач на италијанската компанија. Така, компанијата одговори на повиците на политичарите да ги скратат синџирите на снабдување, како и да го поттикнат локалното производство.
Иницијативата на „Фереро“ го подели локалното население на оние кои се ентузијасти за можноста да заработат пари и оние кои веруваат дека свртувањето кон одгледување една култура ќе ја уништи природната средина.
Лешниците се одгледуваат во околината на Вињанело од 1960 -тите, но планот на „Фереро“ од 2018 година предвидуваше зголемување на италијанското производство за една третина до 2025 година. Тоа значи одгледување лешници на дури 90.000 хектари.
Покрај политиката, „Фереро“ – најголемиот светски купувач на лешници – се соочува и со притисок на пазарот. Имено, прехранбената компанија „Барила“ лансираше намаз од „100 проценти италијански лешници“. Фереро тврди дека неговиот план за зголемување на производството се фокусира на оние области каде лешниците може да се интегрираат со други култури, додавајќи дека сака да ја намали површината на необработеното земјиште.
Но, експертите за заштита на природата тврдат дека ова довело до садење лешник во области каде што не расте природно, како што е крајбрежната област. Покрај тоа, интензивното одгледување, исто така, може да ги исцрпи хранливите материи од почвата и да ги истурка домородните култури од нивното живеалиште.
„Колку повеќе го користиме овој пристап, толку поблиску доаѓаме до точка од која нема враќање“, велат екологистите, истакнувајќи дека монокултурите можат да го забрзаат ширењето на болестите на растенијата, што пак води кон поголема употреба на пестициди и хербициди.
Како дел од планот за закрепнување и издржливост, италијанската влада одвои 6,8 милијарди евра за земјоделската компонента, делумно за зголемување на органското земјоделство, зголемување на биолошката разновидност и намалување на употребата на хемикалии, пишува „Пословни“.
Од друга страна, „Фереро“ додава дека се консултирала со експерти за прашањето на одржливоста и дека промовира најдобри земјоделски практики.
Некои италијански земјоделци веруваат дека нема ништо лошо во иницијативата на „Фереро“.
„Оваа контроверза е надреална“, рече Лоренцо Бацана, претседател на Сојузот на италијански фармери.
„Монокултурите, без разлика дали се пченица, пченка или винова лоза, не се ништо ново. Секој претприемач треба да избере одговорност за спроведување на соодветни агротехнички мерки“, вели Бацана.
Италијанската компанија во моментов купува една третина од годишниот род на Турција, која учествува со 65 до 70 проценти во целокупното светско производство на лешници.
