Може ли Индија да го нахрани светот?

107

Како што продолжува војната во Украина, цените на храната растат на светскиот пазар. Покрај растот, ако војната се уште трае, прашање е дали воопшто ќе биде доволно. Сепак, можеби решението е во Индија.

Индискиот премиер Нарендра Моди неодамна изјави дека Индија има „доволно храна“ за своите 1,4 милијарди жители и дека е „подготвена да го снабдува светот со залихи на храна од утре“ доколку тоа го дозволи Светската трговска организација (СТО), пишува Би-Би-Си.

Русија и Украина се двата најголеми извозници на пченица во светот и сочинуваат околу една третина од глобалната годишна продажба на пченица. На двете земји отпаѓаат и 55% од светскиот годишен извоз на сончогледово масло и 17% од извозот на пченка и јачмен. Заедно, се очекуваше да извезе 14 милиони тони пченица и над 16 милиони тони пченка оваа година, според Организацијата на ОН за храна и земјоделство (UNFAO).

Што има Индија?

Индија е втор најголем производител на ориз и пченица во светот. На почетокот на април имаше на залиха 74 милиони тони од овие две основни суровини. Од нив, 21 милион тони се задржани за нејзините стратешки резерви и јавен дистрибутивен систем (ПДС), кој им овозможува на повеќе од 700 милиони сиромашни луѓе да имаат пристап до евтина храна.

Индија е исто така еден од најевтините светски добавувачи на пченица и ориз: таа веќе извезува ориз во речиси 150 земји, а пченица во 68. Извезе околу 7 милиони тони пченица во периодот 2020-2021 година. Како одговор на зголемената побарувачка на меѓународниот пазар, трговците веќе потпишаа договори за извоз на повеќе од 3 милиони тони пченица во периодот од април до јули. Извозот на земјоделски производи го надмина рекордот од 50 милијарди долари во 2021-2022 година.

Сепак, има некои резерви. Првата е дека иако Индија сега има доволно залихи, прашање е дали ќе ги има во подоцнежниот период. Постои и страв од помала жетва од очекуваната. Недостигаат и ѓубрива и поскапување на истите. Она што го очекува Индија, доколку војната продолжи, се логистички предизвици.

Конечно, постои голема загриженост за галопирачките цени на храната дома – инфлацијата на храната достигна највисоко ниво во последните 16 месеци од 7,68% во март. Ова главно се должи на порастот на цените на маслата за јадење, зеленчукот, житариците, млекото, месото и рибата.

Затоа Би-Би-Си заклучува дека ако нешто знаат индиските политичари, тоа е дека храната – или недостатокот од неа – ја одредува нивната судбина: државните и федералните влади паднаа во минатото дури и поради зголемените цени на кромидот.