Секојдневно слушаме за драстичното поскапување на автомобилите, но и за тоа како некогаш се живеело подобро. Судејќи според податоците, статистиката и впечатокот никогаш не биле различни.
За почеток се враќаме на последните моменти на СФРЈ. Во тоа време, возилата на Застава беа во апсолутно мнозинство на југословенските патишта, а само неколку можеа да добијат нов автомобил од Запад.
Најевтиниот модел на Застава беше Југо 45 Корал, а беше и вториот најевтин модел на пазарот. За тоа требаше да се одвојат 30 просечни плати од тоа време, додека муштеријата чекаше со месеци на својот примерок, пишува Индекс.
Доаѓаме и до најевтиниот автомобил на југословенскиот пазар. Тоа беше Fiat 126, популарна „пегла“. За овој мал градски автомобил требало да се дадат 19 просечни плати. Треба да се напомене дека во тоа време овој модел беше направен во Полска, односно во Источна Европа.
Следен во однос на достапноста беше источноевропскиот автомобил, Škoda 120 L, за кој просечниот Југословен требаше да издвои 31 плата.
За да се вози во новиот Renault 4 GTL, кој се склопуваше во Југославија, потребни биле 35 просечни плати.
38 плати за Застава 101 со 5 врати, 42 за рускиот Москвич Алеко, па дури 54 за Лада Самара.
Флорида можеше да се купи за еквивалент на 75 плати.
За голфот тогаш требаше да се издвојат дури 96 просечни плати.
Интересно е што Opel Kadett 1.2 LSJ, кој излета од производните ленти на фабриката во Кикинда, беше поскап од голфот (102 плати).
Југословените би можеле да купат и некои луксузни увезени автомобили од Запад, доколку тоа им го дозволи нивната економска моќ.
Цената на Volvo 740 GLE изнесуваше дури 265 просечни плати, а во понудата беа и Alfa Romeo 164 V6 (322), Renault 25 V6 (404) и BMW 750 iL (912 плати).
Како апсолутен рекордер на оваа листа се истакна Mercedes 560 SEC, за кој требаше да се издвојат неверојатни 1.231 плата.