Последното нешто што го правеше мажот пред да излезе од дома и да оди на работа е да застане пред огледалото и да си ја поправи вратоврската.
Марк Цукерберг го заработи своето богатство од 174 милијарди долари носејќи фармерки и дуксер, а во март 2019 година, фирмата на Волстрит Голдман Сакс ја прекрши децениската традиција и испрати белешка до вработените во која вели дека повеќе не треба да се појавуваат во канцеларија во костуми, пишува Вашингтон пост.
Пандемијата само дополнително придонесе за туркање одела надвор од канцелариите. Одеднаш, состаноците почнаа да се одржуваат не во живо, туку преку Zoom или некоја слична платформа, а потоа немаше потреба ниту да се „подготвиме за состанок“.
„Таа некогаш ценета облека, симбол на софистицираност, богатство и моќ, речиси исчезна од сцената“, истакнува Вашингтон пост.
Ако телото има некои недостатоци, доброто одело може да ги поправи или барем малку да ги поправи, пишува овој весник.
„Може да ги намали бутовите, да ја стиска половината, да ги прошири и да ги нагласи рамената. Оделото што му прилега на маж е најблиску до совршенството“, пишува Вашингтон пост.
Така верувала Ен Холандер, научник која пред 30 години, во 1994 година, ја објавила книгата „Секс и одела“.
Тогаш, пишува овој американски весник, оделото имало „свој момент“.
Џорџо Армани направи револуција во машката облека, спасувајќи го оделото од неговата репутација на вкочанета униформа на канцелариски работник и правејќи го да изгледа сосема секси.
Сетете се само на Ричард Гир во „Американско жиголо“, потсетува Пост, неговите костуми во овој филм ги создаде овој моден дизајнер.
Во воведот на својата книга, Холандер вели дека оделото „ласка“ на мажот затоа што „не инсистира на одредени телесни детали“.
Тој го споредува костумот од пантерска кожа со средновековен оклоп и пишува дека оделата ја величаат машката фигура.
Таа тврди дека костумот, кој се појавил во својата најрана форма во Европа во 17 век, бил првата навистина „модерна“ облека.
До моментот кога беше објавена нејзината книга Секс и одела, модата стана нешто што всушност се дискутираше како валиден аспект на животот и културата.
„Секогаш кога ќе се облечете, создавате уметничко дело“, ги повтори зборовите на Ен Холандер до нејзината ќерка Елизабет.
Ен Холандер почина пред 10 години, но нејзиното влијание се чувствува и денес, пишува Вашингтон пост.
Новинарите ѝ се јавија дома и ја замолија да ги предвиди следните големи модни трендови. Таа, меѓу другото, предвидела и исчезнување на оделата од секојдневниот живот.
„Книгата беше навистина револуционерна“, вели Џонатан Мајкл Сквер, доцент на Факултетот за дизајн Парсонс.
Тој се согласи со Холандер дека има „сè помалку разбирање“ за тужбата, но дека сепак може да биде и е корисен симбол, особено меѓу историски маргинализираните популации.
„Зборувајќи како црн квир маж, кога носам костум, ме третираат сосема поинаку отколку кога не носам костум. Тоа е како кога ќе го облечам костумот, да му кажувам на светот дека сум безбеден, дека сум платен, дека имам каде да бидам“, објасни Сквер.
Шао Јанг, дизајнерка која прави костуми веќе 10 години, вели дека го забележала позитивниот ефект што оделата го имаат врз нејзините клиенти.
„За многу од моите клиенти, прилагоденото одело го потврдува нивниот идентитет и навистина му дозволува на светот да ги гледа онака како што сакаат светот да ги гледа и како што тие се гледаат себеси“, рече Јанг.
Таа е уверена дека оделото може да се врати, особено со презамислените детали – големи блејзери, џогери или кошули во забавна боја.
Мислам дека костумот е тука да остане“. „Мислам дека не оди никаде“, рече Јанг.
