Русија се бори да го зголеми производството на нафта, иако нејзините квоти според најновиот договор за ОПЕК + се зголемуваат. Барем така покажуваат тековните податоци. Ако е вистина, мора да сме загрижени, пишува нафтениот аналитичар Џулијан Ли за Блумберг.
Земјата е најголемата од сојузниците што се приклучија на Организацијата на земјите извознички на нафта минатата година за да се договорат за рекордно намалување на производството на нафта, бидејќи Ковид-19 ја намали побарувачката на гориво. Сега кога потрошувачката се опоравува и групата производители постојано ги обновува намалените залихи, Русија заостанува.
Нејзиното производство е стабилно од април, додека количината, дозволена да се испумпува според договорот, се зголеми за 200.000 барели дневно. И оваа цел ќе продолжи да се зголемува со стапка од 105.000 барели дневно секој месец за следната година.
Можеби Русија откри ново чувство на одговорност да се придржува до нивоата поставени од ОПЕК +, бидејќи беше најголем суперпроизводител на групата по обем во поголемиот дел од 2020 година. Но, Ли се сомнева – ова ќе значи дека земјата ќе признае барем делумни прекршувања на договорите во минатото.
Заедно со Саудиска Арабија, на Русија и е дадена основна вредност на производството – нивото, од кое се мери падот на производството – од 11 милиони барели дневно, што ќе се зголеми на 11,5 милиони барели во април 2022 година. Но, за разлика од Кралството во Персискиот Залив, руската нафтена индустрија никогаш не произведувала близу таа количина и речиси сигурно не може да го стори тоа сега.
Дел од неизвесноста за руското производство лежи во дефинициите. Договорот за ОПЕК + важи само за сурова нафта и исклучува кондензат – лесна форма на нафта извлечена од гасни полиња.
Официјалните податоци за руското производство, објавени од Министерството за енергетика, ги комбинираат двете, и како најголем светски производител на природен гас, кондензатот е значаен за Русија. Веројатно изнесува околу 800.000 барели дневно или 8% од вкупното руско производство на нафта (соопштено од министерството за 10,43 милиони барели дневно во август), но веројатно варира сезонски во зависност од производството на гас.
Важно е да се разбере кај кои од двата вида се проблемите? Не знаеме, на пример, дали стагнацијата во вкупното производство на земјата е резултат на падот на кондензатот, што може да го прикрие зголемувањето на суровата нафта. Но, ако погледнеме подетално во производството на одделни компании, постојат некои индикации дека кондензатот не се претставува добро.
Најголемиот руски производител на сурова нафта, „Роснефт“, го зголеми производството за 110.000 барели дневно, или 3%, во периодот од април до август. „Лукоил“ и „Сургутнефтигаз“ го зголемија производството за слични проценти.
Меѓу оние чие производство падна, „Газпром нефт“ спроведува активности за одржување на своето крајбрежно поле Приразломноје на Арктикот. Намалувањето на производството на „Новатек“ е во согласност со претходните сезонски модели, додека еден од трите проекти преземени според договорите за споделување на производството, исто така, поминува преку планирана поддршка.
Ова ја остава категоријата „друго“ во горната табела – колекција на мали производители на нафта и многу голема компанија за гас, „Газпром“ – која забележа најголем пад во производството од април. Министерството за енергија на Русија престана да објавува одделни месечни податоци за производството на нафта на „Газпром“ во 2015 година, додавајќи ја компанијата во категоријата „друго“, каде што тогаш учествуваше со повеќе од една петтина од производството.
Можно е помалото производство на кондензат на „Газпром“ да доведе до пад на производството на групацијата. Ако е така, очигледната стагнација во производството на сурова нафта од април може да биде илузорна.
Треба да добиеме одговор многу брзо. Производството на гас на компанијата треба да се зголеми пред зимата, бидејќи се обидува да достави рекордни количини до руските капацитети за складирање. Производството на кондензат мора да се зголеми заедно со ова.
Руското производство на нафта ќе биде внимателно следено во наредните месеци, а постојаната стагнација ќе ги зголеми стравувањата дека пошироката група ОПЕК + е далеку од способна да го зголеми производството со ветените идни производствени цели.
Ова може да биде добра вест во првата половина на следната година, бидејќи групата можеби ќе треба да ги намали резервите во секој случај, но секое олеснување ќе биде привремено.
