Сатја Надела од „Мајкрософт“, Сундар Пичаи од „Алфабет“ и Илон Маск од „Тесла“ ја користеа визата за „специјализирано знаење“ за влез или престој во САД. Затоа неочекуваната одлука на администрацијата на Трамп да воведе такса од 100.000 долари за секое ново барање предизвика шок кај технолошките гиганти.
Големите технолошки компании се меѓу најголемите корисници на програмата, при што десетици илјади вработени и нивните семејства зависат од нив за легален статус.
Тоа е делумно поврзано со зависноста на технолошката индустрија од компјутерски програмери родени во Азија: Индија учествува со околу 70 проценти од сите H-1B визи, а Кина е втора со 12 проценти.
Во текот на викендот, владата се обиде да ја смири паниката со разјаснување дека таксата се однесува само на нови кандидати. Повеќето играат на сигурно. Персоналот е предупреден да не ја напушта земјата; оние што беа во странство беа брзо вратени во текот на викендот.
Човекот зад SpaceX, Илон Маск, е гласен поборник за визата. Маск, претприемачот роден во Јужна Африка чии удели во Tesla и SpaceX го направија најбогат човек во светот, е најистакнатиот корисник на оваа виза.
Маск објави на X дека влегол во земјата со студентска виза J-1 за да студира на Универзитетот во Пенсилванија во 1992 година. Потоа посетувал постдипломски студии на Стенфорд, но се откажал и на крајот се префрлил на H-1B.
Тој гласно ја бранел програмата H-1B кога избувнала контроверзност во декември откако истакнатата активистка на списанието „Маг“, Лаура Лумер, го нападнала Срирам Кришнан, американски државјанин роден во Индија, кој бил именуван за виш советник на Трамп за вештачка интелигенција. Таа се извини откако погрешно тврдела дека Кришнан сакал ограничувањето на H-1B визите целосно да се укине.
„Причината зошто сум во Америка заедно со толку многу луѓе кои ги изградиле SpaceX, Tesla и стотици други компании кои ја направиле Америка силна е поради визата H-1B“, рече Маск во декември, бранејќи го Кришнан.
Надела од „Мајкрософт“ е роден во Хајдерабад, Индија. Се преселил во САД во 1988 година со студентска виза, прво за да студира на Универзитетот Висконсин-Милвоки, а потоа за да студира МБА на Универзитетот во Чикаго.
Кога се оженил во 1992 година, неговата сопруга аплицирала за американска виза за да му се придружи, но била одбиена. Две години подоцна, тој решил да се откаже од зелената карта за да премине на H-1B виза за да ѝ дозволи таа да се придружи како негова сопруга.
„Чудо, сè се среди“, напишал тој во мемоари за своето време во „Мајкрософт“.
Софтверскиот гигант со седиште во Сиетл има трет најголем број H-1B визи, зад „Амазон“ и „Тејт“. По „Мајкрософт“ следат „Мета“, „Епл“ и „Гугл“.
Пичаи од „Алфабет“ следеше сличен пат како Надела, преселувајќи се од Индија во САД за магистерски студии и магистратура по бизнис администрација, а потоа преминувајќи на H-1B виза за својата кариера во „МекКинзи“ и „Гугл“, на кои им се придружи во 2004 година.
„Причината зошто ние и другите компании толку многу ја користевме H-1B визата е поради застојот во обработката на зелените карти“, рече едно лице запознаено со внатрешната дискусија, осврнувајќи се на повеќе од тригодишното чекање за постојан статус во САД.
„Епл“ одби да коментира за промената на правилата за H-1B виза. Во 2018 година, за време на првата администрација на Трамп, извршниот директор на „Епл“, Тим Кук, изјави на конференцијата „Форчун“ дека компанијата имала „неколку илјади“ вработени со H-1B визи.
Извршните директори родени во странство, исто така, ги водат „Нвидија“, „Бродком“, „Квалком“, „Интел“, „ИБМ“, „АМД“, „Убер“, „ДоорДаш“, „Адобе“, „Робинхуд“, „ХП“, „ХПЕ“, „Микрон“, „Пало Алто Нетворкс“ и „Ариста Нетворкс“.
