Во Словенија и покрај заладувањето на економијата поврзана со автомобилската индустрија, сè уште има побарувачка за работна сила во одредени сектори. Бидејќи нема кадар, работодавците си помагаат со ангажирање странски работници.
Во 2019 година овде работеа 80.000 странци, сега на пазарот веќе работат 150.000. Ова претставува приближно 16 проценти од работоспособното население. Во блиска иднина веројатно малку ќе се смири побарувачката за странци, но сепак како што ќе се зголемува бројот на странски работници, тие ќе мора да се справуваат со сè повеќе предизвици.
Земјите кои беа извозници на работници – Полска, Романија, Бугарија и Словенија – се борат со слични проблеми. Странските работници не го знаат јазикот, немаат желба да го научат, не го знаат трудовото законодавство, а државните служби не се соодветно подготвени, нотира во истражувањето на Валентина Франка, професорка на Факултетот за администрација.
„Нашата структура, нашето законодавство, нашето општество, нашиот систем, училиштата, градинките не се прилагодени на ова. Сите тие земји имаат слични предизвици“, рече таа.
Во Словенија странците најчесто работат како помошни работници во угостителството, во продавници, магацини, наброја Симон Урбанч од порталот mojedelo.com.
„Јазикот е голема бариера, така што всушност не се работи за хонорарци. Не е ни за создавање многу додадена вредност со нив“, додаде тој.
Анализата на Заводот за вработување покажа дека работниците кои доаѓаат од Босна и Херцеговина и Србија имаат подобри квалификации од работниците од Азија. Директорката Грета Метка Барбо Шкербинц: „Мислам дека сè уште ќе мора да вработуваме странци. Сакаме да ги бараме во соседните земји, каде што исто така имаме добро воспоставени рути меѓу јавните служби и договори кои ги штитат работниците“.
Словенија склучува социјален договор со Турција. Пристигнувањето на работници од Филипините е забавено, делумно затоа што нивната земја исто така се бори со недостиг на здравствени работници, пренесува Сеебиз.