Напредокот на техниките на орање во средниот век не ги извлекол европските селани од сиромаштија, главно затоа што нивните владетели инвестирале такви новосоздадени вредности не во подобрување на положбата на селаните туку во изградба на катедрали, а истото може да се случи и со вештачката интелигенција. (АИ), пишува Ројтерс.
Доколку вештачката интелигенција влезе во нашите животи, така што придобивките ги уживаат малкумина, а не мнозинството, нешто слично ќе се случи, пренесува агенцијата.
„Вештачката интелигенција има многу потенцијал за развој, но во различни насоки“, вели професорот Сајмон Џонсон од школата за менаџмент Слоун на МИТ.
Застапниците на вештачката интелигенција (ВИ) предвидуваат пораст на продуктивноста што ќе создаде богатство и ќе го подобри животниот стандард. Консултантската компанија McKinsey процени во јуни дека може да создаде помеѓу 14 трилиони и 22 трилиони долари годишно, второто приближно колку сегашната големина на американската економија.
Некои техно-оптимисти одат уште подалеку, сугерирајќи дека роботите со вештачка интелигенција конечно ќе го ослободат човештвото од монотоните задачи и ќе поттикнат живот со повеќе креативност и слободно време.
Од друга страна, некои стравуваат дека вештачката интелигенција ќе ги елиминира работните места во речиси сите сектори. На пример, холивудските актери протестираа во јули бидејќи стравуваат дека ќе останат без работа поради двојниците што ги создава вештачката интелигенција.
Сомнително зголемување на продуктивноста
Ваквите грижи не се неосновани. Историјата покажува дека економското влијание на технолошкиот напредок е генерално неизвесно, нерамномерно, а понекогаш и штетно.
Книгата објавена оваа година од Сајмон Џонсон и неговиот колега економист од МИТ, Дарон Ацемоглу, истражи илјада години технологија – од примитивниот претходник на плугот до автоматизираните киосци за самоисплаќање – и ги разгледа аспектите на создавање работни места и проширување на богатството.
Што се однесува до економските резултати на интернетот досега, тие се двојни: отворени се многу работни места, но голем дел од создаденото богатство отиде кај грст милијардери. Добивките во продуктивноста што некогаш беа пофалени се забавија во многу економии.
Една јунска истражувачка белешка од француската банка Natixis сугерира дека тоа е затоа што дури и технологијата толку распространета како интернетот оставила многу сектори недопрени, додека во исто време многу од работните места што ги создала биле нискоквалификувани. Затоа, Natixis предупредува дека треба да бидеме претпазливи кога ги проценуваме ефектите на вештачката интелигенција врз продуктивноста на трудот.
Во глобализираната економија, постојат и други причини да се сомневаме дали потенцијалните придобивки на вештачката интелигенција ќе се почувствуваат рамномерно.
Од една страна, постои ризик од „трка до дното“ бидејќи владите се натпреваруваат да инвестираат во вештачка интелигенција со сè послаба регулатива, а од друга страна, барањата за привлекување на таа инвестиција би можеле да бидат такви што многу посиромашни земји би можеле да не ги исполнуваат.
„Морате да имате правна инфраструктура и огромен компјутерски капацитет“, вели директорот на ОЕЦД за вработување, труд и социјални прашања Стефано Скарпета.
Излегува дека иновативноста е лесна работа, а тоа да функционира за секого е потешко, и тука доаѓа политиката, рече Скарпета.
Потенцијална закана за работниците?
За Џонсон од MIT, доаѓањето на железницата во Англија од 19 век во време на брзи демократски реформи им овозможи на пошироките општествени слоеви да уживаат во таа иновација, без разлика дали преку побрз транспорт на свежа храна или за прв пат во користењето на слободното време.
Слични демократски придобивки на други места им помогнаа на милиони луѓе да уживаат во плодовите на технолошкиот напредок во 20 век. Но, Џонсон верува дека ова почна да се менува со агресивниот акционерски капитализам што ги карактеризира изминатите четири децении.
Автоматизираната каса, тврди тој, е пример за тоа. Намирниците не поевтинуваат, животот на клиентите не се менува и не се создаваат нови поволности, туку само профитираат од намалувањето на трошоците за работна сила.
Работничките организации, кои изгубија голем дел од влијанието што го имаа пред 1980-тите, ја идентификуваат вештачката интелигенција како потенцијална закана за работничките права, како и за вработувањето, на пример, ако не постои човечка контрола врз одлуките за вработување и отпуштање водени од вештачка интелигенција.
Мери Тауерс од Конгресот на британскиот синдикат затоа укажува дека синдикатите треба да имаат законски права на консултации и можност за колективно договарање за технологијата на работа.
Истражувањето на ОЕЦД на околу 5.300 работници објавено во јули сугерира дека вештачката интелигенција може да влијае на задоволството од работата, здравјето и платите, но и на ризиците за приватноста, зголемувајќи ја пристрасноста на работното место и ги турка луѓето на прекумерна работа.
Прашањето е дали вештачката интелигенција ќе ги влоши постоечките нееднаквости или би можела да ни помогне да постигнеме нешто поправедно, заклучуваат експертите.
