Изабела Вебер ги разбранува духовите со храбар предлог за спроведување на стратешки контроли на цените во екот на инфлацијата и ги идентификуваше корпоративните профити како нивни двигатели, предлагајќи нова мерка што би можела да го спречи недостигот на храна и зголемувањето на цените во услови на уште едно нарушување на глобалните синџири на снабдување, пишува Гардијан.
Нејзиниот нов труд разгледува како се зголемија цените на житото во 2022 година, кога Ковид ги погоди синџирите и Русија ја нападна Украина. Зголемувањето на цените помогна да се зголемат корпоративните профити, а истовремено да се зголеми инфлацијата и да се зголеми глобалната глад. Во трудот, Вебер и колегите повикуваат на создавање резерви на жито што би можело да се ослободи за време на недостиг или вонредни ситуации за да се олеснат ценовните притисоци.
Таквиот систем ќе ја смири нестабилноста што ги карактеризира пазарите на жито и ќе ги одржи ниските цени на храната, рече Вебер, водечки автор на трудот и професор на Универзитетот во Масачусетс.
Компаниите цветаат кога расте гладот
„Се чини дека буквално најлошите времиња за глобалниот глад се најдобрите времиња за компаниите кои управуваат со глобалната трговија со основните прехранбени производи“, рече Вебер.
„Тоа може да изгледа утописки во сегашното опкружување, но има толку јасна придобивка во однос на економската стабилност што не е толку утописка како што изгледа.
Нејзиниот претходен труд за инфлацијата стана вирален откако Гардијан го објави нејзиното мислење. Некои водечки економисти и десничарски медиуми ги осудија нејзините ставови, но оттогаш тие добија поддршка од креаторите на политиката и другите економисти.
Новиот ентитет предложен од Вебер и коавторот на трудот Мерл Шулкен ќе функционира слично на начинот на кој администрацијата на Бајден ги користеше стратешките нафтени резерви за да се обиде да ги ограничи скоковите на цените и колапсот на пазарот.
Кога побарувачката за нафта е висока и цените растат, владата може да ги искористи своите резерви за да помогне во нивното намалување. Но, кога побарувачката е слаба и цените паѓаат толку ниски што пумпањето повеќе нафта станува непрофитабилно, владата купува и складира барели во своите резерви.
Всушност, резерва за жито може да постави ценовно плафон за заштита на потрошувачите, додека воспоставува под за заштита на земјоделците кога цените на житото паѓаат.
Иако тој концепт може да работи за повеќето производи, Вебер се фокусираше на житариците бидејќи тие се лесни за складирање и нивните цени влијаат на другите видови храна како месото.
Пошироко, бидејќи тековната инфлација создава политичко незадоволство, таквата мерка би можела да ги спречи падот на цените. Високите цени на храната ги дестабилизираа земјите на глобалниот југ, што доведе до миграциски кризи кои го поттикнаа подемот на крајната десница во Европа и во САД.
„Во контекст на кревките демократии, кои беа скршени од екстремно десничарските партии, многу е важно да се има начин да се бориме против инфлацијата и да ги задржиме трошоците за живот“, рече Вебер. „Има многу потенцијал – наместо да градите ѕидови, вие спречувате повисоки цени.
(Извор: Гардијан)
