Истражувачите од Универзитетот Јеил развиваат нов орален лек за дијабетес тип 1. Во тестовите на глувци, лекот не само што брзо го регулира нивото на инсулин, туку и ги обновува метаболичките функции и го запира воспалението, што потенцијално може да ја спречи болеста.
Дијабетесот тип 1 започнува кога имунолошкиот систем на една личност ги напаѓа и уништува бета клетките во панкреасот. Овие важни клетки се одговорни за производство на инсулин, хормон кој ја претвора гликозата во енергија. Затоа, на пациентите им се потребни инсулински инјекции неколку пати на ден.
Земањето орални инсулински таблети би било многу поедноставна и помалку инвазивна процедура од инјекциите, но за жал инсулинот се разградува во желудникот пред да влезе во крвотокот. Многу научници експериментираат со различни методи за да му помогнат на инсулинот да го преживее ова „патување“.
На пример, се користат заштитни облоги, капсули со микроигли кои инјектираат инсулин директно преку слузницата на желудникот, па дури и наночестички кои влегуваат во крвотокот и потоа ослободуваат инсулин само при високи нивоа на гликоза.
Во новото истражување, научниците од Универзитетот развија носач на лекови за наночестички кој не само што може безбедно да транспортира инсулин во панкреасот, туку е и корисен сам по себе – неговата обвивка има терапевтски својства.
Овој нов носач на лекови се состои од урсодеоксихолна киселина, жолчна киселина произведена природно во телото, која истражувачите ја полимеризираа. Ова му помага подобро да се врзе за рецепторите во панкреасот, подобрувајќи ги метаболичките функции, па дури и намалувајќи го бројот на измамнички имунолошки клетки кои ги уништуваат бета клетките.
„Тоа е двонасочен пристап. Промовира нормален метаболизам, а исто така долгорочно ги коригира имуните дефекти. Така ефикасно ја третирате болеста со одржување на нивото на инсулин“, вели Тарек Фахми, автор на студијата.
Тимот ги тестираше наночестичките кај глувци со дијабетес тип 1 и откри дека тие работат на зголемување на нивото на инсулин, додека жолчните наночестички го намалуваат воспалението и ја обновуваат метаболичката функција.
Истражувачите исто така откриле дека инсулинот даден преку орални капсули делува околу седум пати побрзо од инсулинот даден преку стандардна поткожна инјекција. Важно е да се напомене дека слични резултати се добиени во тестови со свињи.
Резултатите се доста ветувачки, но секако ќе бидат потребни повеќе истражувања за да се види дали овие придобивки ќе бидат достапни за луѓето. Тимот вели дека наночестичките може да се користат и за транспорт на други молекули, кои потенцијално би можеле да помогнат во лекување на разни болести.
