Имигрантите во Европа и Северна Америка заработуваат во просек 17,9 проценти помалку од локалното население годишно, според студија објавена во списанието „Нејчр“.
Истражувањето ги анализирало платите на 13,5 милиони работници во девет земји, вклучувајќи ги Данска, Франција, Германија, Холандија, Норвешка, Шпанија и Шведска, во периодот од 2016 до 2019 година.
Три четвртини од тој јаз во платите е резултат на ограничен пристап до подобро платени работни места, додека само една четвртина од јазот е поврзан со јазот во платите помеѓу мигрантите и домашните работници што ја работат истата работа, објавува „Еуроњуз“.
Најголемиот јаз е забележан во Шпанија, каде што имигрантите заработувале над 29 проценти помалку во просек, иако тие сочинуваат 13 проценти од вкупната работна сила и придонесуваат за економскиот раст и демографската динамика.
Во Норвешка, Германија, Франција и Холандија, имигрантите заработуваат помеѓу 15 и 20 проценти помалку од локалното население, додека во Шведска – каде што многу имигранти се вработени во јавниот сектор – разликата била само 7 проценти.
Потеклото на мигрантите, исто така, значително влијае на заработката.
Најголеми просечни разлики во заработката доживеале лицата со потекло од Субсахарска Африка (26,1 проценти) и од Блискиот Исток и Северна Африка (23,7 проценти). Од друга страна, имигрантите од Европа, Северна Америка и другите западни земји имале многу помала разлика во приходите – во просек од само 9 проценти во споредба со домашните работници.
Сепак, децата на имигрантите имаат значително помал јаз во заработката – во просек тие заработуваат 5,7 проценти помалку од луѓето чии родители се родени во земјата. Кога работат исти работи, разликата во заработката помеѓу домашното население и децата на имигрантите изнесува помалку од 2 проценти во сите анализирани земји.
Како да се намали јазот во приходите?
Според најновите податоци на Евростат од 2023 година, дури 39,4 проценти од граѓаните со потекло надвор од ЕУ биле преквалификувани за работните места што ги извршуваат – што значи дека работат работни места под нивото на нивните професионални квалификации.
Студијата на Мекинзи покажува дека подобрувањето на социјалната мобилност би можело да го зголеми БДП на европските земји за 3 до 9 проценти, а воедно да го намали јазот во вештините до 2030 година – без потреба од дополнителна обука или преквалификација.
Авторите на студијата нагласуваат дека можат да се спроведат различни мерки за намалување на сегрегацијата на пазарот на трудот, вклучувајќи: јазични курсеви, стручно оспособување, програми за вработување што директно ги поврзуваат работниците со работодавачите, подобар пристап до домашно образование и признавање на странски квалификации.
Некои европски земји веќе се движеа во таа насока.
Во 2024 година, Германија го усвои Законот за квалификувана имиграција, кој им овозможува на странските дипломирани студенти да работат додека чекаат формално признавање на нивните дипломи.
Франција ја реформираше дозволата за престој „Carte Talent“, со цел да привлече висококвалификувани професионалци, особено во секторите со дефицит на работна сила, како што е здравството.
„Ваквите политики им овозможуваат на странските работници целосно да придонесат, а на земјите да остварат придобивки преку поголема продуктивност, повисоки даночни приходи и намалена нееднаквост“, велат авторите на студијата Марта М. Елвира, Арски Хермансен и Ендру Пенер.
„Паметната имиграциска политика не завршува на границата – таа само започнува таму“, заклучуваат тие.