Бројката на загинати работници во фабриката за производство на облека што се урна во април во Дака, Бангладеш надмина 1.000. Ова е една од најголемите несреќи во историјата на Бангладеш, но за жал, не е прва. Ваквите катастрофи стануваат се почести, а во меѓувреме, условите за работа и платата што ја добиваат работниците во овие фабрики се меѓу најлошите во светот.
Бангладеш е втор по големина извозник на облека во светот, делумно затоа што компаниите го преселија производството таму за да ги искористат предностите на шокантно ниските плати и најслабите регулативи во светот. Многу американски и европски трговци на мало увезуваат облека од Бангладеш, вклучувајќи ги и најпопуларните брендови како што се H&M, Gap, Зара и Бенетон.
Но, се додека се важни само бројките и договорите, а не оние што подгрбавени со иглата во рака работат во мизерни услови, еве што се случува во фабриките во Бангладеш:
Скоро 80% од извозот на Бангладеш отпаѓа на индустријата за производство на облека. Минатата година е извезена облека во вредност од 20 милијарди долари.
Во фабриките една смена обично трае од 10 до 12 часа, а просечната плата во оваа индустрија е околу 38 долари месечно, иако повеќето добиваат само по 19 – 26 долари.
Стотици работници работат во мали простории во пренатрупаните фабрики за сопствениците да заштедат на плаќање наем.
Бангладеш има закони за работни односи на хартија, но во пракса не се почитуваат. Во фабриките работат и многу малолетници, деца под 14 години.
Во индустријата за производство на облека работат околу четири милиони луѓе во 4.500 фабрики. Околу 80% од работниците се жени.
Редарите во фабриките понекогаш ги заклучуваат вратите за да не можат работниците да си заминат пред да им заврши смената.
Најголем проблем во овие фабрики се пожарите и заклучените врати. Минатата година во различни пожари во неколку фабрики загинаа 112 работници.
Неколку купци на облека побараа од власта на Бангладеш да ја покачи минималната плата, но сопствениците на фабриките се жалат дека не можат да се борат против конкуренцијата во Кина, Виетнам и другите држави. По големата катастрофа во април, власта сепак попушти на притисокот на меѓународната заедница и реши да им одобри на работниците да организираат свои синдикати во фабриките за производство на облека, без да бараат одобрение од сопствениците. Владата воедно објави и план за зголемување на минималната плата во рок од три месеци.
