Иако повеќето луѓе се вратија во канцеларијата по пандемијата на коронавирус, желбата да се работи од далечина и под свои услови е сè уште силна. Толку силно што многумина, се чини, попрво би ја одбрале флексибилноста да работат од дома отколку повисока плата.
И покрај инфлацијата и зголемените трошоци за живот, речиси две третини од американските работници би биле подготвени да ги намалат платите за да можат да работат од далечина, според истражувањето на FlexJobs на повеќе од 8.400 луѓе. Седумнаесет отсто од работниците изјавиле дека ќе жртвуваат до 20 отсто од својата плата, а секој десетти изјавил дека би се откажал од повеќе од 20 отсто.
Дури 63 отсто од испитаниците изјавиле дека работата на далечина сè уште е најважниот дел од нивната работа, пред платата, рамнотежата помеѓу работата и животот и добар шеф.
Тоа не е среќна работа за гореспоменатите работници, бидејќи наоѓањето работа на далечина никогаш не било потешко. Повеќе од половина од испитаниците рекле дека, споредено со истиот период лани, има помала конкуренција за работа во компаниите кои нудат работа на далечина, а оние што ја нудат се преплавени со апликанти.
И покрај тоа, повеќе од половина од работниците познаваат некој што се откажал или планира да даде отказ поради барањето на работодавачот да се врати на работа.
– Недостигот на опции за далечинско работење е значајна причина зошто луѓето ги напуштаат своите работни места, напиша во извештајот Кит Спенсер, експерт за кариера во FlexJobs. „Денешната работна сила е неверојатно благодарна за далечинското работење, и како што сè повеќе компании ги прифаќаат овие типови политики, вработените се сè поотворени за истражување на нови можности за кариера со флексибилност и опции за далечинско работење.
Речиси сите кои биле анкетирани изјавиле дека веруваат дека далечинското работење позитивно влијае на нивното ментално и физичко здравје, што го потврдуваат бројни податоци. „Работните професионалци го ценат подобрениот квалитет на живот што може да го обезбеди далечинското работење, со придобивки како што се елиминирање на стресното патување или намален притисок да се вклучите во разговори или канцелариска политика“, вели Спенсер за Fortune.
И покрај желбата за флексибилност, не секој сака постојано да работи од дома. Само 51 отсто од испитаниците изјавиле за FlexJobs дека воопшто не сакаат да одат во канцеларија, 46 отсто се за хибриден аранжман, а само три отсто од испитаниците изразиле желба да бидат во канцеларија пет дена во неделата.
Покрај тоа, 77 отсто од анкетираните изјавиле дека се попродуктивни дома отколку на работа. Многу експерти се согласуваат со нив. „Идејата дека внесувањето на сите во канцелариско опкружување – да работат рамо до рамо – магично ќе даде резултати е глупава“, рече Ени Дин од софтверската компанија Atlassian.
Повторно, многу претходни студии го покажаа спротивното: повеќето работници всушност работат подобро кога се во канцеларија, опкружени со колеги и под менторство.
Но, дури и хибридната работа, смета Дин, е „илузија на избор“ која на сите страни им остава помала флексибилност и автономија отколку што сакаат. Тоа елиминира многу потенцијални придобивки за работниците – како способноста да живеат подалеку од градот, да земаат деца од училиште или да трчаат попладне – и многу придобивки за компанијата. Тоа ефикасно ги погодува компаниите со „сите трошоци на стариот модел и ниту една од ефикасноста на новиот модел“.
Ова не значи дека некоја форма на хибридна работа не е можна. Економистот од Стенфорд и експерт за далечина, Ник Блум, се залага за „паметен организиран хибриден“ план. Ваквите планови – кои зависат од јасните очекувања, широката ширина за прилагодување и, што е најважно, договор меѓу членовите на тимот сите да дојдат на работа во ист ден – ја зголемуваат продуктивноста и работниот морал.
Дру Хјустон, извршен директор на Dropbox, истакнува дека неговата компанија им дозволува на вработените да поминуваат 90 отсто од годината дома, што го зголемило нивното задоволство.
Потребен ви е поинаков социјален договор и препуштање на контролата. Ако им верувате на луѓето и ги третирате како возрасни, тие ќе се однесуваат како возрасни. Доверба наместо надзор“, вели Хјустон.
