Целулозата е природен материјал кој лесно се добива од дрво. Од целулозни нановлакна, односно наноцелулоза, може да се направат листови флексибилна нанохартија со стандардни димензии А4. Нанохартијата не спроведува струја, но загревањето доведува до спроводливост и може да ја наруши наноструктурата.
Но, сега јапонските истражувачи смислија процес на обработка што им овозможува да ја загреат нанохартијата без да ја оштетат структурата на хартијата од нано до макро скала. Тие примениле третман со јод кој ефикасно ги штити наноструктурите на наночестичките.
Истражувачите користеле оригами и киригами техники на виткање и сечење хартија за да ја покажат флексибилноста на нанохартијата на макро ниво. Птицата и кутијата се превиткуваат, се дупчат форми како јаболка и снегулки, а со ласерско сечење се прават посложени структури.
Полупроводнички сензори од нано-хартија, вградени во уреди за носење, открија влага што ја пробива маската при издишување, како и влага на кожата. Како електрода се користел и полупроводник од нанохартија, а произведената енергија запалила мала сијалица.
Истражувачите веруваат дека нивниот пристап, опишан во списанието ACS Nano, ќе овозможи одржлива електроника да се прави исклучиво од растителни материјали.
