Во декември 2024 година, годишната инфлација во еврозоната беше 2,4 отсто, а главниот економист на Европската централна банка (ЕЦБ), Филип Лејн, предупредува дека инфлацијата останува постојана кога станува збор за услугите и дека продолжува нерамномерниот раст во различни земји-членки, што укажува на треба да се најде „средина“ во траекторијата на каматните стапки со неопходноста од структурни реформи за стабилност.
Тој смета дека клучниот предизвик сега е да се обезбеди стабилизирање на инфлацијата на околу два отсто без да се создаваат пречки за растот.
Во интервју за австриски Дер Стандард, Лејн истакна дека треба да се решат структурните фактори во услужниот сектор за да се одржи успехот во задржувањето на инфлацијата.
„Постигнавме голем напредок во намалувањето на стапката на инфлација, не сосема на два отсто, туку блиску. Имавме пад на цените на енергијата, што на крајот доведе до намалување на инфлацијата, но овој пад на цените на енергијата нема да продолжи“, рече Лејн.
Според него, важно е да се оди по среден пат помеѓу контролирање на инфлацијата и стимулирање на економската активност.
„Ако каматните стапки паднат премногу брзо, ќе биде тешко да се стави под контрола инфлацијата на услугите. Сепак, ние исто така не сакаме стапките да останат премногу високи предолго, бидејќи тоа би предизвикало пад на инфлацијата под целното ниво. „Тоа исто така не е пожелно“, известува Еуроњуз од интервјуто на Лејн.
Депозитната стапка на ЕЦБ сега е на три отсто, откако во јуни минатата година достигна врв од четири отсто.
Лејн укажува и на очигледните разлики во растот меѓу поединечните членки на еврозоната, како што е силниот раст во Шпанија во споредба со земјите каде што недостасува, како Германија и Австрија.
„Треба да се разбере дека некои земји повеќе се потпираат на индустриското производство, кое се соочува со предизвици на глобално ниво. Ова е особено точно за автомобилската индустрија, но исто така имаше силно влијание врз енергетски интензивните сектори“, објаснува Лејн.
Затоа, според него, важно е да се забрзаат реформите во однос на понатамошната интеграција на европскиот пазар за домашниот пазар да биде доволно голем за да овозможи раст на најголемите компании.
Еден од примерите што ги наведува е енергетскиот и телекомуникацискиот сектор каде што степенот на интеграција би можел да биде поголем.