Светска банка претстави три можни сценарија кои значително би влијаеле на потенцијалното зголемување на цената на нафтата поради конфликтот меѓу Израел и Палестина. Првото сценарио предвидува мал прекин на снабдувањето со нафта од половина до два милиони барели дневно, сценарио слично на она од либиската граѓанска војна во 2011 година, пишува главниот економист на хрватското здружение на работодавачи, Хрвоје Стојиќ, додавајќи дека во тој случај се предвидува дека цената на нафтата ќе порасне од 93 на 102 долари за барел во последниот квартал од 2023 година.
Во второто сценарио, прекинот на снабдувањето со нафта би изнесувал околу три до пет милиони барели дневно, што е споредливо со ситуацијата од војната во Ирак во 2003 година, а тоа сценарио потенцијално би ја поттикнало цената на 109 до 121 долар за барел. . Третото најпесимистичко сценарио е споредливо со нафтено ембарго на арапските земји во 1973 година, кога снабдувањето со нафта беше намалено за шест до осум милиони барели нафта дневно. Во тој случај цената на нафтата би можела да скокне на дури 140 до 157 долари за барел. Најмалку веројатно е третото сценарио, а доказ за тоа е умерената реакција на цената на нафтата на пазарот.
Конечното сценарио во кое нема намалување на понудата на нафта, како што е барем досега, Светска банка очекува просечна цена на нафтата од околу 90 долари за барел во текот на четвртиот квартал од 2023 година. Украина неодамна објави дека ќе го запре минувањето на рускиот природен гас преку нивните гасоводи до ЕУ од 2025 година.
Овој „расцеп“ се случи поради фактот што транзитниот договор меѓу двете страни истекува на крајот на 2024 година, а Украина одби да го продолжи тој договор. ЕУ сè уште добива околу 35 милиони кубни метри руски гас дневно преку Украина, што е двојно повеќе од количината на руски гас отколку во 2021 година. Најголеми потрошувачи на руски природен гас во ЕУ се Австрија, Италија и Словачка.
– Наведените земји се во најголем проблем бидејќи ќе треба да го заменат гасот што ќе им биде ускратен, односно да се фокусираат на нивното производство на гас и зголемен увоз. Така, Германија ќе мора да проследи дел од својот увоз преку каналот ЛНГ во тие земји и да стане нивен „спасител“, што вицеканцеларот Хабек го навести во своите изјави во текот на летото – заклучува Стојиќ.
