Зошто животниот век на бизнисите е сè пократок – приказната за лубениците

132

Во индиското село Пара во Гоа, познато по производството на лубеници, на централниот плоштад имаше обичај на мајски натпревари. Производителите ги изнесувале најголемите и најдобрите лубеници и децата се натпреварувале кој ќе изеде најмногу. Ова беше долгогодишна традиција која повеќе не се почитува, пренесува Bonitet.com

Татковци и синови
Настанот кој сите го очекуваа не беше организиран само за забава. Децата кои доаѓале од соседните места со сладост уживале во рајските вкусови на лубениците со една обврска – да ги спасат семките. Така, од година во година, производителите собираа семиња од најдобрите сорти и го продолжија производството во наредната сезона.

Сепак, пристигнуваа нови генерации, синовите ги наследија фармите на нивниот татко и бизнисот мораше да продолжи. Но, во еден „детаљ“ двете генерации се разликуваа во бизнисот. Најголемиот натпревар за јадење лубеница е откажан. Притоа, на плоштадот кон крајот на мај можеше да се видат и купат само мали лубеници, видно помали и со послаб квалитет.

Наследниците на синот донеле одлука да продадат големи примероци лубеници за повеќе пари наместо бесплатно да им ги даваат на децата на натпреварите за да ги спасат семките. Првата година заработката беше поголема, но секоја наредна година родот на лубеницата беше помал како и плодовите.

Една година е доволна родот на лубеницата да се промени и да стане помал и полош.

За 7 години, Пара повеќе не беше лидер во производството, ја загуби својата репутација и бизнисот престана.

Приказната за лубениците и празнината
Нема потврдени информации за потеклото на оваа приказна и не е веродостојно дека тоа навистина се случило. Можно е да е народна поука, од оние кратките, поучните.
Иако, пред неколку години, во еден од своите говори пред јавноста, поранешниот индиски министер за одбрана Манохар Парикар ја раскажа приказната за лубениците и се наведе себеси како сведок кога бил момче.

„Јас сум од селото Пара и се викаме Парикарис и бевме познати по одгледувањето лубеници. Бев едно од момчињата кои се натпреваруваа и јадеа најубави лубеници. Кога по студиите се вратив во селото, години подоцна, немаше ништо, ниту конкуренција, ниту големи лубеници, ниту големо производство.

Генерациите се менуваат на секои 25 години, но ни требаат 200 за да разбереме што не е во ред со воспитувањето и образованието.

Прво, генерациските промени во бизнисот се неизбежни. Но, пред секоја борба за промени и воведување новини, помладите мора да ги разберат и прифатат подлабоките значења и традиции и принципи на бизнисот. Промената е добра, но пред сè е потребно сите да знаат зошто е потребна“, рече министерот.

Приказната за лубениците е добар пример и за актуелната деловна атмосфера каде профитот е прв и главен двигател, каде што има сè помалку компании кои опстојуваат повеќе од 30 години и каде што е можно да се промени деловната слика 360 степени во текот на ноќта. Сепак, основата на сето горенаведено е генерацискиот јаз и пристапот кон бизнисот.

Без разлика дали е министерска или не, приказната за лубениците е добра илустрација за една од причините зошто се намалува животниот век на бизнисите. Така гледаат Индијците.