Стратегијата на ЕУ предлага и нов систем за означување на рокот на траење на производот.
Кисела и конзервирана храна, бисквити и други кондиторски производи, какао, чоколадо, кечап, сенф, солени грицки, тестенини, ориз, чај, кафе, сол, брашно, шеќер зачини се само дел од намирниците кои можат да траат многу подолго од ознаката на амбалажата „најдобро за употреба до“.
Бидејќи неразбирањето на таа ознака е најчестиот виновник што илјадници тони храна во ЕУ што уште може да се јаде завршува во ѓубре, Европската комисија ќе предложи нов систем на означување на рокот на траење до крајот на 2022 година.
Засега не се знае како ќе изгледа, пишува Вечерњи лист, но промените во рокот на траење се дел од големата реформа на системот за означување на храната како и потеклото и составот на прехранбените производи во ЕУ, што произлегува од Европскиот зелен план, односно стратегијата „Од поле до маса“.
Да се преполови фрлањето до 2030 година
До 2030 година, сите земји-членки на ЕУ треба да ја преполоват количината на фрлена храна, а почетната количина за, на пример, Хрватска, е 286.379 тони отпад од храна годишно или 71 кг по глава на жител, како што беше измерено минатата година.
Неодамнешното истражување за причините и количините на фрлање храна во Хрватска го потврди она што се предупредуваше неколку години – голем дел од граѓаните не ги разбираат индициите за рокот на траење на храната и тоа е една од главните причини за огромни количини отпад од храна, во Хрватска и Европа. Половина од граѓаните на ЕУ не ја разбираат разликата помеѓу „користење до“ и „најдобро користење до“, а хрватското истражување покажа дека четвртина од испитаниците фрлаат храна веднаш по истекот на овој втор рок, иако сè уште се безбедни за јадење .
Имено, „најдобро да се искористи до“ значи дека производителот тврди дека производот е со највисок квалитет до тој ден, а може да се јаде долго по истекот на рокот.
Една од опциите што се дискутира е да се стават двете етикети на производот во исто време – и „ да се употреби до“ што им кажува на граѓаните колку долго храната е безбедна за јадење – и „најдобро да се искористи до“, до кога го задржува оптималниот квалитет.
Постои и идеја за целосно укинување на „најдобрата употреба до“, да се остави само рокот додека храната не биде безбедна за јадење. Во Шведска и Норвешка, експериментално ја замениле оваа ознака со „најдобар квалитет до“ и „најдобар до, но употреблив и потоа“.
Ако новиот систем го намали отпадот во ЕУ за само неколку проценти, тоа ќе биде стотици илјади тони заштедена храна.
