И покрај лошата економска прогноза, луксузните брендови како Хермес сè уште остваруваат вртоглави профити, но кинескиот пазар станува причина за нивна грижа, пишува Економист.
Хермес е синоним за ексклузивност. Минатата година моделот на неговата најпозната чанта Биркин достигна цена од 450 илјади долари, а не може да се купи преку Интернет, но може да се подигне лично половина година по нарачката. Нема реклами во модни списанија или светкави рекламни кампањи или објави на Инстаграм. За оние кои не се толку познати, треба да почекате и до неколку години за да набавите чанта Birkin, а дел од причината е и ограничената понуда.
Друга причина е зголемената побарувачка за сите видови луксузни производи.
Минатогодишната добивка на Керинг, сопственик на модни брендови како Гучи и Баленсијага, порасна за 14 отсто, додека кај LVMG, сопственик на Тифани и Луј Витон, нето добивката порасна за речиси четвртина. Профитот на Hermès и Richemont, сопственик на Cartier, се зголеми за повеќе од една третина. Заедно, четирите групи остварија повеќе од 33 милијарди евра профит, со вкупни приходи од 130 милијарди долари.
Сепак, тоа беше пред инфлацијата и зголемувањето на каматните стапки да ги поттикнат стравувањата од глобална рецесија. Како што се зголемуваат тие стравови, луксузните брендови го губат сјајот, барем во очите на инвеститорите.
Вознемиреноста на шефовите на луксузните компании беше изразена на состанокот на 22 мај, кој беше поттикнат од распродажбата на акциите што збриша 65 милијарди долари, или седум отсто од вкупната пазарна вредност на четирите луксузни групи. Штом акционерите ќе престанат да треперат во нивните Лубитони, можеби ќе обрнат поголемо внимание на неколку работи за да ги проценат изгледите на нивните луксузни акции, пишува Економист.
Првото нешто на што треба да обрнете внимание е позиционирањето на брендот во рамките на луксузниот пазар. Брендовите што ги таргетираат граѓаните од средната класа како Ралф Лорен се почувствителни на економски проблеми отколку луксузните брендови кои се насочени кон непристојно богатиот еден процент од светот. Тоа се покажа како точно минатата година.
Според податоците на аналитичката компанија Бернштајн, клиентите кои потрошиле до илјада евра на дизајнерски производи пред пандемијата ја намалиле својата просечна потрошувачка на половина во 2022 година. Спротивно на тоа, оние кои се навистина богати имаат повеќе од двојно зголемено трошење. Во моментов, само пет отсто од купувачите сочинуваат 40 отсто од вкупниот износ на глобалната продажба на луксуз.
Страв од кинеска воздржаност
Изложеноста на Кина, еден од најголемите пазари за луксуз во светот, е уште еден фактор што треба да се земе предвид. Луксузните трговци, кои сметаат на брзо и нагло закрепнување од долгогодишниот карантин, се разочарани од воздржаноста на кинеските купувачи. Брендовите меѓу кои и Estée Lauder, производител на скапа козметика, ги ревидираат своите прогнози за земјата.
Продажбата на британскиот производител на облека Бурбери во Кина падна за 40 отсто во споредба со периодот пред пандемијата. Работите би можеле да се влошат за американските и европските брендови доколку се зголемат геополитичките тензии меѓу Кина и Западот.
Луксузните куќи веќе бараат нови двигатели на растот. Тоа ја вклучува Индија, која е претежно сиромашна, но има се поголем број на супербогати. Вклучена е и субсахарска Африка, каде што минатата година Channel стана првиот европски луксузен бренд што приреди африканска модна ревија во главниот град на Сенегал, Дакар.
Но, на тие пазари ќе им требаат години за да го достигнат нивото на Кина, доколку воопшто успеат, пишува The Economist.
Во меѓувреме, инвеститорите веројатно ќе станат толку проникливи за нивните луксузни акции како што се и за нивните фенси гардероби.
