Скоро цел свет се плаши од тоа што се случува во неколку региони, пред сè САД и Кина, а потоа и ЕУ.
Не е тајна дека настаните во Америка и Кина се „прелеваат“ на остатокот од планетата, а секторот за недвижнини не е исклучок. Имено, како што засега стојат работите, нема знаци дека кризата со недвижностите во Кина е при крај.
Првите проблеми беа јасни уште во 2021 година, кога некои од најголемите компании најавија дека не можат да си ги платат долговите, и дека бројат милионски загуби, а меѓу нив како „лидер“ секако се најде и Еверграндe.
Степенот на овој проблем е добро опишан со изјавата на поранешниот заменик-шеф на Националното биро за статистика на Кина – дека целото население на земјата не може да го пополни целиот празен, постоечки недвижен имот.
– Колку празни домови има во моментов? Секој експерт дава многу различни бројки, а најекстремните веруваат дека сегашниот број на празни домови е доволен за 3 милијарди луѓе. Можеби е преценето, но 1,4 милијарди луѓе (сегашното население на Кина) веројатно не можат да ги исполнат – рече Хе Кенг на неодамна одржаниот форум, пренесе Ројтерс.
Имено, оваа изјава ги изненади дури и оние кои ја следат кризата со недвижностите во Кина од нејзиното избивање во 2021 година, чија големина официјалните власти во Пекинг декларативно ја минимизираат.
Но, судејќи според политиките што се воведуваат за спас на заболениот сектор, тие сè уште го сфаќаат сериозно.
Полунаправени згради, празни станови и канцеларии, потоа напуштени градилишта, па дури и намерно уривање на неодамна изградените имоти – се физички знаци за падот на некогаш брзорастечкиот и профитабилен сектор.
Секако, ваквите кризи не се ретки никаде во светот, но поради големината на Кина, кризата таму може да стане една од најголемите во историјата.
Населението во Кина најчесто купувало новоизградени станови со плаќање на становите пред да започне изградбата, а тоа имало смисла, бидејќи цените постојано растеле, па купувачите ќе морале да платат повеќе по завршувањето на изградбата.
Од друга страна, овој принцип на плаќање им одговараше и на компаниите, бидејќи тие можеа полесно да финансираат проекти.
Сега поради проблемот со презадолженоста многу проекти доцнат или одложуваат, додека брановите на неликвидност на фирмите продолжуваат да удираат. Купувачите се загрижени дека нивните – однапред платени станови – никогаш нема да бидат завршени, а новите купувачи се подеднакво скептични, па купуваат помалку.
