Во Европската унија Германија е на прво место по остварување здравствени придобивки за населението, а 11 отсто од БДП се трошат на боледување и здравствена заштита.
Следни се Франција и Холандија (и двете по 10,2 отсто), според Евростат.
Земјите кои трошат најмалку за болести и здравствени придобивки се Естонија (4,9 проценти), Литванија (пет проценти), Полска, Унгарија и Ирска (сите 5,5 проценти).
Според податоците за 2020 година, Германија е исто така земја која троши најмногу за боледување. Земјата издвојува 2,3 отсто од својот БДП за поддршка на болните вработени. Следуваат Холандија (2,1 отсто), Шведска (1,7 отсто), Шпанија (1,5 отсто) и Луксембург (1,4 отсто).
На крајот на 2022 година, земјите со најголем удел на вработени отсутни од работа се Франција (14,9 отсто), Финска (14,8 отсто), Шведска (14,7 отсто), Данска (13,6 отсто), Естонија (13,2 отсто) и Холандија (12,4 проценти).
Земјите каде што луѓето најмалку ја пропуштаат работата се Романија (2,5 отсто), Бугарија (2,9 отсто), Грција (4,9 отсто), Полска (5,8 отсто).
Треба да се напомене дека просечната стапка на отсуство од работа во ЕУ е значително повисока кај жените (12,1 отсто) отколку кај мажите (7,8 отсто). Постојат многу правила и барања кои важат за да се квалификувате за платено отсуство.
На пример, во некои земји, тоа е опција само за оние кои дале доволни придонеси за нивните органи за социјално осигурување во референтниот период што му претходи на неспособноста за работа.
Некои земји имаат и условни исклучоци кои дозволуваат да се зголеми износот на помошта, на пример, ако некое лице има заразна инфекција како туберкулоза или ХИВ.
Компаниите во Луксембург се обврзани на болните работници да им исплатат целосна плата за околу три месеци – поточно 77 дена или до крајот на календарскиот месец во кој се јавува 77-от ден на неспособност за работа.
Висината на надоместокот во Естонија е 70 отсто од референтната плата од Фондот за јавно здравствено осигурување од вториот ден на боледување. Референтната плата се утврдува врз основа на просечната плата во последните шест месеци и врз основа на социјални даноци платени во претходната календарска година. Надоместокот трае до 182 последователни календарски дена платено боледување, најмногу 240 дена годишно.
Во Финска, работниците можат да бараат плата за боледување девет работни дена по почетокот на нивната болест. Работодавачот генерално им исплаќа плати на вработените во овој период на чекање, а многумина, исто така, исплаќаат целосни плати за првиот месец или два. Висината на надоместокот во Шведска е околу 80 отсто од платата, но може да биде и поголем доколку има колективен договор.
Во зависност од видот на болеста и професионалниот статус, таксите може да варираат во Франција. Но, дневницата обично е 50 отсто од референтната плата на работникот. Доколку тоа го оправда здравствената состојба на работникот, боледувањето може да трае до три години.
Во Португалија ситуацијата е интересна: колку подолго е боледувањето, толку подобро се плаќа. Додека боледувањето помало од еден месец е покриено со 55 отсто од просечната плата на работникот, таа стапка се зголемува на 70 отсто за болест која трае подолго од три месеци и 75 отсто за боледување подолго од една година.
Со други зборови, Франција и Португалија се многу дарежливи кога станува збор за должината на платеното отсуство, а не за сумата покриена за секој боледување.
Германија не е меѓу најдарежливите кога се работи за платено боледување, но е просечна во споредба со другите земји од ЕУ. Работник кој поминува до шест недели на боледување има право на целосна плата.
Во Летонија, првиот ден од боледувањето е неплатен, но работодавачот мора да плати боледување од вториот до десеттиот ден во износ од најмалку 75 отсто од просечната дневна плата на работникот.
Од 11-тиот ден боледување, Агенцијата за социјално осигурување доделува боледувања во висина од 80 отсто од просечната плата.
Фото: Pixabay
